به گزارش تحریریه، استفاده گسترده از مس صنایع مختلف از خطوط انتقال الکتریسیته، سیم کشی ساختمان ها و حتی بهره گیری بیشتر در خودروها، این فلز را به عنصری کلیدی در ایجاد زیرساخت های عمرانی و موتور محرک صنعت تبدیل کرده است. حال که دغدغه های زیست محیطی کشورهای جهان بیشتر از قبل شده توجه به فلز سرخ به عنوان ابزاری مهم در کاستن از تولید دی اکسید کربن و آلودگی محیط زیست بیشتر هم شده است. 

تارنمای «MINING.COM» نوشت، اگرچه شیلی تخمین قیمتی خود را برای فلز مس در سال ۲۰۲۱ به دلیل کاهش تقاضا و محرک ها در آمریکا کاهش داد، با این حال به نظر می رسد در آینده نه چندان دور فلز مس شاهد یک انفجار صعودی قیمت دیگر هم باشد.

بنگاه Roskill پیش‌بینی کرده است که مصرف کل مس در جهان تا سال ۲۰۳۵ از ۴۳ میلیون تن فراتر برود. برخی این میزان را تا سال ۲۰۵۰ حتی ۱۰۰ میلیون تن در سال هم برآورده کرده اند. افزایش تقاضا ناشی از رشد جمعیت و تولید ناخالص داخلی، گسترش شهرنشینی و تقاضا برای برق است. این در حالی است که کل تولید معادن جهان در سال ۲۰۲۰ کمی بیشتر از ۲۰ میلیون تن بوده است.

روندهای حرکتی به سمت تشویق تولید وسایل نقلیه الکتریکی، یک محرک بزرگ مس به شمار می رود. خودروهای الکتریکی حدود چهار برابر بیشتر از وسایل نقلیه موتور احتراق داخلی کنونی مس مصرف می کنند. برقی‌ سازی نه تنها در خودروهای شخصی بلکه برای کامیون‌ ها، قطارها، ون‌ های تحویل کالا، تجهیزات ساختمانی و حتی وسایل نقلیه دو چرخ مانند دوچرخه‌های الکترونیکی، موتورسیکلت‌ها و اسکوترها را نیز شامل می‌شود.

مس در ایستگاه های شارژ و تولید انرژی های تجدیدپذیر، به ویژه در سلول های فتوولتائیک مورد استفاده برای انرژی خورشیدی و توربین های بادی نیز مورد نیاز است. فلز مس همچنین یکی از اجزای کلیدی در ساخت جهان ۵G به شمار می رود. استقرار این فناوری به فیبر و کابل مسی بسیار بیشتری برای اتصال تجهیزات در یک ساختمان نیاز دارد.

این تارنما تصریح دارد قطار حرکت صنعت مس مانع بزرگی را در پیش رو دارد. در یک دهه آینده بازار به طور حتم با یک کسری عرضه بزرگ روبرو شود مگر آنکه در صنعت تولید فلز مس سرمایه گذاری عمده ای صورت بگیرد و در بحث ذخایر نیز شاهد توسعه فراوانی باشیم.

BloombergNEF بر این باور است که با این تفاسیر معادن مس باید میزان تولید جهانی مس را در ۲۰ سال آینده ۲ برابر کنند تا فقط بتوانند پاسخگوی تقاضا برای ضریب نفوذ ۳۰ درصدی وسایل نقلیه الکتریکی باشند. آن ها باید حداقل تولید سالانه مس را به ۴۰ میلیون تن برسانند.

مقابله با انتشار کربن از دیگر اهداف کشورهای جهان است. از اینرو گروه مشاوره CRU برآورد کرده است که مصرف مس در بخش‌های انرژی سبز در سطح جهان در ۱۰ سال آتی تا پنج برابر افزایش یابد. انتقال از یک اقتصاد مبتنی بر سوخت فسیلی به یک اقتصاد با انرژی پاک، از جمله برقی‌سازی سیستم حمل‌ونقل جهانی، نیازمند افزایش عظیمی در تولید مواد معدنی از جمله مس است.

در گزارش جدید Wood Mackenzie نیز آمده است که آینده به ویژه برای انرژی خورشیدی روشن به نظر می رسد، بنابراین فرصتی را برای شکوفایی بیشتر فلزات اساسی همچون آلومینیوم، مس و روی ایجاد می کند. از اینرو تا سال ۲۰۴۰ میزان تقاضا برای آن ها حداقل دوبرابر خواهد شد.

تحلیلگران دو راه برای افزایش ذخایر مس برای صنعت معدن پیشنهاد می دهند: کشف ذخایر بزرگ جدید و توسعه معادن یا اینکه شرکت های مس عیارهای برش خود را کاهش دهند.

جمهوری اسلامی ایران با داشتن ششمین ذخایر معدنی بزرگ جهان اکنون کمتر از ۳۰۰ هزار تن در سال مس تولید می کند حال آنکه با شرایط کنونی با نگاهی بیطرفانه و در مقایسه با دیگر کشورها هم تراز، کشورمان باید بین ۱.۵ تا ۲ میلیون تن در سال تولید داشته باشد. این میزان تولید می توانست درآمد ارزی در حدود ۲۰ میلیارد دلار را برای ایران به همراه داشته باشد.

با محاسبه قیمت های چندبرابری مس در یکی دو دهه آینده شاید بتوان با یک مدیریت کارآمد و عقلانی و نه نگاه پیر و خسته کنونی، درآمدی چند ده میلیارد دلاری را برای کشور داشت.

اگر رویه های کنونی مدیریتی صنعت مس کشور ادامه یابد شاید بتوان امیدوار بود تا ۱۰ سال آینده ظرفیت تولید مس ایران به ۶۰۰ هزار تن در سال برسد یعنی دوبرابر در ۱۰ سال. این در حالی است که شیلی برای توسعه ظرفیت های خود در یک برنامه ۵ ساله، افزایش ظرفیتی بین یک تا دو میلیون تنی را در نظر گرفته است.

بهتر است مدیران صنعت مس به جای دست زدن به اقداماتی عوام فریبانه همچون داشتن تیم ورزشی و یا ارسال بسته های کمک اقتصادی به برخی مناطق محروم، که تنها با هدف انحراف افکار عمومی صورت می گیرد فکری به حال بهره وری در این صنعت و افزایش کارآمدی و تولید خود بکند.

پایان/